Ik ben er weer! Weer.
Die zin heb ik namelijk vaker uitgesproken. Soms ben ik er heel erg en dan weer even niet. Met Transforleren begeleid ik mensen naar een lichter en leuker leven. Maar hoe kan ik dit het beste doen? Door zelf continu in ontwikkeling te zijn.
Ik leef wat ik uitdraag. Ik kom intussen zowat dagelijks dichterbij mezelf door oude rommel op te ruimen en door intensieve processen heen te gaan. Soms vraagt dat al mijn aandacht en ben ik er daardoor even niet. Althans, niet online zichtbaar.
De afgelopen jaren heb ik een hele fijne groep vrouwen mogen begeleiden die, samen met mij, mijn traject door hebben gelopen naar een lichter en leuker leven. Fun fact: dat traject loopt ‘door de stront’ zoals ik het noem, omdat je oude emoties gaat doorleven en snoeihard met jezelf wordt geconfronteerd. Soms duurt het wat langer dan anders om de eerste stap te zetten en er helemaal doorheen te gaan.
Die eerste stap zetten is het lastigste. Als je dat eenmaal hebt gedaan, dan merk je al snel dat het de beste keuze was die je ooit had kunnen maken. En dat je dat eigenlijk veeeeeeeel eerder had moeten doen.
Met een coach en zeker met een groepje ‘zelfden’, gaat dit een stuk makkelijker. Ik had hem niet, omdat ik nog niet iemand heb gevonden die precies hetzelfde naar de wereld kijkt als ikzelf. Vandaar dat het best een tijdje (3 jaar?) duurde deze keer voordat ik door mijn laatste giga proces heen was gestruggeld.
Ik gun de coach die ik graag aan mijn zijde had gehad jou enorm! En als ik de vrouwen mag geloven die ik tot nu toe heb mogen begeleiden dan zijn zij blij dat ze de stap hebben gezet om met mij in zee te gaan.
Later meer, ik ben er in ieder geval weer. 🙂