“Wat zit je toch te stralen Margot?” zei een van mijn deelnemers van het halfjaar programma gisteren tijdens de online sessie. Een ander vulde aan: “Je hoeft helemaal niks meer te doen h茅? We doen het helemaal zelf nu.”
Zelfs nu ik dit schrijf krijg ik weer tranen in mijn ogen. Van trots. Van blijdschap. Van O MAN wat is dit gaaf! Ik doe inderdaad helemaal niks meer en deze dames gaan alle drie als een sneltrein. Het enige wat nog nodig is, is wat tijd reserveren om stil te staan met zijn allen en deze meetings begeleiden.
Het half jaar programma waarvan zij de eerste deelnemers zijn, is inmiddels een jaar programma geworden. Gisteren werd geopperd om het langer door te trekken. Niet omdat het nog nodig is, maar omdat het zo fijn is om deze lijn samen door te zetten.
Gisteren blikte we onder andere terug op een volledig jaar geleden. Waar stond iedereen toen? En had je jezelf voor kunnen stellen dat je nu bent waar je staat? Eeuh, nee was het collectieve antwoord. Er is z贸veel veranderd!
Wat ik misschien nog wel het gaafste vind is dat bij iedereen misschien nog wel meer speelt dan een jaar terug. Banen zijn opgezegd, bedrijfsplannen worden gemaakt, nog meer zorg wordt opgepakt, afscheid wordt genomen van mensen en de drukte van de dagelijkse werkelijkheid heerst nog steeds. Aan die ‘chaos’ is misschien zelfs bijgedragen. En toch zitten deze dames z贸 anders in de wedstrijd.
Wat maakt dan het verschil??
GRIP.
Stuk voor stuk hebben ze de regie over hun leven gepakt en hebben ze de tools in handen om deze grip op hun leven te behouden. “Ik ben er nog lang niet.” hoorde ik iemand zeggen. Mijn reactie: Daar gaat het ook helemaal niet om. Je zal altijd in beweging zijn. Het gaat erom dat je grip hebt. Dat het leven je niet langer overkomt, maar dat jij aan het roer staat. Dat maakt alle verschil.
De vraagtekens in de blikken die ik een aantal maanden geleden zag, zijn verruild voor brede glimlachen. HOE GAAF?
Morgen gaan we weer de diepte in tijdens een live sessie. ‘Door de stront heen’ zoals ik het noem. Oude emoties de ruimte geven. Waar er eerst immens tegenop gezien werd tegen dit fenomeen, kijkt ieder er nu met frisse tegenzin naar uit. Want als je er eenmaal doorheen bent, voelt alles weer zoveel lichter. Dat weten deze deelnemers inmiddels maar al te goed.
Ik heb er zin in. De bokszak hangt klaar 馃檪