Daar ben ik weer. Ken je dat gevoel? Dat je ineens merkt: Hé, dit herken ik, zo voel ik me goed. Stabiel. Ineens weer vol energie. Alsof je een zware bergtocht hebt gemaakt en op de top aankomt. De grootste klim zit erop en je kunt alles weer goed overzien. Nu hoef je nog even niets. Gewoon even staan kijken. Zowel naar achteren als naar wat er voor je ligt.
De afgelopen jaren heb ik allerlei paden bewandeld. De meesten vol uitzonderlijke obstakels en onverwachte avonturen. Toevallig deed ik dit oude shirt vandaag aan dat je op de foto ziet. Dat heb ik ergens gekocht in mijn twintigste. Aan het begin van mijn carrière. Mijn hond Moby kwam toen ook in beeld. Toevallig luister ik vandaag ineens naar een oud album van de artiest Moby naar wie hij vernoemd is. De zin “Open to everything happy and sad.” komt nu toevallig voorbij in de tekst.
En precies dat gevoel heb ik weer. Alles ligt weer open. Ik heb zin om weer naar buiten te treden. Krijg weer inspiratie. Krijg ook energie van wat ik terugkrijg van de mensen die ik heb mogen begeleiden de afgelopen tijd voor zowel Transforleren als De nieuwe moeders. Ze maken zulke bijzondere sprongen in hun ontwikkeling. Zelfs nu ik er een tijdje weinig in heb geïnvesteerd. Het loopt. Ik zal weer eens mee gaan lopen, hier valt veel meer uit te halen.
Back on track 🙂