Eens in de drie weken heb ik vanuit Transforleren een sessie met een groepje deelnemers van het eerste uur (lees 3 jaar geleden gestart).
Gisteren sprak iemand deze wonderschone woorden uit: “Ik vond het altijd vreselijk om te voelen en nu vind ik het heerlijk om te voelen!”
Waar het voelen eerst uit de weg werd gegaan, uit angst voor alles wat dat zou betekenen, voelt ze nu juist het enthousiasme om iets te doorleven in de wetenschap vanuit eigen ervaring dat het daarna opgeruimd is. Weg. Verwerkt. Laagje afgepeld. En vroeger voelde het alsof ze een berg moest beklimmen, terwijl ze nu weet dat het maximaal 3 minuten duurt.
Jaren geleden toen ik dit voor het eerst vertelde dacht ik: Yes, dít is het! De essentie van het leven. Je hoeft alleen maar een gevoel te voelen zoals het gevoeld wil worden!
Die boodschap bracht ik eerst over in 1 avond, toen in 4 avonden, toen in een half jaar en nu bij deze groep zie ik die sprankeling in iemands ogen die hetzelfde ervaart als ik toen. Ze heeft zin om te voelen. Duikt er helemaal in. Gaat even helemaal door de figuurlijke stront, mét een glimlach en komt er weer een stukje anders (lichter) uit.
Fantatisch om dit proces zo mee te mogen maken!
Wat dat betreft is bij mij de kriebel weer aangegaan om de cursus weer open te gooien voor nieuwe deelnemers.
Excited & electrified!
